Kwas etylenodiaminotetraoctowy (KWAS EDTA)60-00-4

Odp.: Proces obejmuje następujące kroki:
Mieszanie etylenodiaminy i wodorotlenku sodu i ogrzewanie, wkraplanie hydroksyloacetonitrylu w ciągu 5 godzin, reakcja po zakończeniu wkraplania przez co najmniej 30 minut, aż do całkowitego uwolnienia amoniaku.
Dodanie EDTA w celu regulacji wartości pH do 5-6.
Dodanie węgla aktywnego do przereagowanej cieczy w celu odbarwienia.
Dodanie EDTA w celu regulacji wartości pH do 3.5-4.5.
Zatężenie przereagowanej cieczy w celu krystalizacji, rozdzielenie i suszenie w celu otrzymania produktu w postaci soli disodowej EDTA.

Odp.: Kwas etylenodiaminotetraoctowy maskuje jony metali, wiążąc je, dzięki czemu nie mogą reagować w niepożądany sposób. EDTA dezaktywuje metaloenzymy poprzez usunięcie jonu metalu z enzymu. W żywności niektóre z tych enzymów katalizują reakcje powodujące psucie się.

Odp.: Unikaj stosowania EDTA, jeśli masz problemy z wątrobą. Problemy z nerkami: EDTA może uszkodzić nerki i pogorszyć ich chorobę. Dawki EDTA należy zmniejszyć u pacjentów z chorobą nerek. Unikaj stosowania EDTA, jeśli masz ciężką chorobę nerek lub niewydolność nerek.

Odp.: Test na kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA ACID) służy do oceny funkcji nerek na podstawie serii badań krwi. EDTA odnosi się do nazwy substancji, którą otrzymasz we wstrzyknięciu. EDTA zawiera niewielką ilość materiału radioaktywnego. Dzięki temu może działać jako znacznik pokazujący czynność nerek.

Odp.: Kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) to lek stosowany w leczeniu toksyczności metali ciężkich. Należy do klasy leków chelatujących. W tym ćwiczeniu omówiono i dokonano przeglądu wskazań, działań i przeciwwskazań do stosowania EDTA jako cennego środka w leczeniu toksyczności ołowiu.

Odp.: Zastosowanie kwasu etylenodiaminotetraoctowego (EDTA) rozszerzyło się z leczenia zatruć metalami ciężkimi na terapie chelatujące w przypadku miażdżycy, chorób serca i nowotworów, w przypadku których EDTA zmniejsza zachorowalność i śmiertelność poprzez chelatowanie toksycznych jonów metali.

Odp.: Kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA ACID) to biały proszek, który jest rozpuszczalny w wodorotlenku sodu, węglanie sodu i roztworze amoniaku oraz 160 częściach wrzącej wody i jest słabo rozpuszczalny w zimnej wodzie, nierozpuszczalny w etanolu i ogólnych rozpuszczalnikach organicznych.

Odp.: Zasada miareczkowania EDTA (kwasu etylenodiaminotetraoctowego) opiera się na jego zdolności do chelatowania, czyli tworzenia stabilnych kompleksów, z jonami metali, zwłaszcza jonami metali dwuwartościowych, takich jak wapń (Ca²⁺) i magnez (Mg²⁺).

Odp.: Kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA), zwany także kwasem EDTA, jest kwasem aminopolikarboksylowym o wzorze [CH2N(CH2CO2H)2]2. To białe, słabo rozpuszczalne w wodzie ciało stałe jest szeroko stosowane do wiązania żelaza (Fe2+/Fe3+) i jonów wapnia (Ca2+), tworząc rozpuszczalne w wodzie kompleksy nawet w stanie obojętnym pH.

Odp.: Lekarze czasami przepisują EDTA w celu oczyszczenia krwi z metali toksycznych, takich jak ołów. Lekarze stosują tę cząsteczkę od dziesięcioleci w leczeniu zatruć metalami ciężkimi. W takich przypadkach podaje się go dożylnie. EDTA jest także składnikiem niektórych leków przeciwnowotworowych wydawanych na receptę.

Odp.: Substancja chemiczna, która wiąże pewne jony metali, takie jak wapń, magnez, ołów i żelazo. W medycynie stosowany jest w celu zapobiegania krzepnięciu próbek krwi oraz usuwania wapnia i ołowiu z organizmu. Stosowany jest również w celu zapobiegania tworzeniu się przez bakterie biofilmu (cienkiej warstwy przyklejonej do powierzchni).

Odp.: Substancja chemiczna, która wiąże pewne jony metali, takie jak wapń, magnez, ołów i żelazo. W medycynie stosowany jest w celu zapobiegania krzepnięciu próbek krwi oraz usuwania wapnia i ołowiu z organizmu.

Odp.: EDTA stosuje się w pieczeniu w celu chelatacji i dodaje się do produktów spożywczych jako stabilizator, a także środek konserwujący (zapobiega utlenianiu i jełczeniu). Jest związkiem organicznym, który ma zdolność wiązania w swojej strukturze metali/kationów i niestabilnych wolnych rodników.

Odp.: Badania wykazały, że związek ten może osłabiać barierę ochronną skóry. Może to spowodować wchłonięcie innych szkodliwych substancji chemicznych przez skórę, a nawet inne układy organizmu. Nie stwierdzono jednak, aby w próbkach laboratoryjnych rozwinął się nowotwór po ekspozycji na tetrasodowy EDTA.

Odp.: EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy) jest środkiem chelatującym, który wiąże jony metali dwuwartościowych, takich jak wapń i magnez. EDTA można stosować w celu zapobiegania degradacji DNA i RNA oraz inaktywacji nukleaz wymagających jonów metali. Kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA ACID) można również stosować do inaktywacji enzymów wymagających jonów metali.

Odp.: Niebezpieczne jest używanie więcej niż 3 gramów EDTA dziennie lub przyjmowanie go dłużej niż 5 do 7 dni. Nadmiar może spowodować uszkodzenie nerek, niebezpiecznie niski poziom wapnia i śmierć.

Odp.: Kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) to lek stosowany w leczeniu toksyczności metali ciężkich. Należy do klasy leków chelatujących. W tym ćwiczeniu omówiono i dokonano przeglądu wskazań, działań i przeciwwskazań do stosowania EDTA jako cennego środka w leczeniu toksyczności ołowiu.

Odp.: Czynniki chelatujące to cząsteczki tworzące stabilne wiązania z atomami metali, dzięki czemu są one bardziej stabilne, rozpuszczalne i odporne na dysocjację. EDTA jest czynnikiem chelatującym, który wiąże się z jonami wapnia, ołowiu, żelaza, miedzi i innych metali, tworząc rozpuszczalne kompleksy i ułatwiając ich wydalanie z moczem.

Odp.: Kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) jest środkiem chelatującym, który może wiązać się z metalami poprzez cztery grupy karboksylanowe i dwie grupy aminowe. Jest to kwas poliaminokarboksylowy i bezbarwna, rozpuszczalna w wodzie substancja stała, powszechnie stosowana do rozpuszczania kamienia wapiennego. Jest produkowany w postaci kilku soli, zwłaszcza EDTA disodowego i EDTA disodowo-wapniowego.

Odp.: Twardość wody można zmierzyć za pomocą procedury zwanej miareczkowaniem kompleksometrycznym, polegającą na dodaniu przez biuretę środka chelatującego EDTA o znanym stężeniu do próbki zawierającej nieznaną ilość jonów wapnia i magnezu. EDTA reaguje i wychwytuje te jony metali, tworząc większy kompleks metali.